Mindset #02 – Watch Your Thoughts

Voor deze post ga ik een paar gegevens met elkaar combineren, beginnend bij een wijze spreuk waarvan de herkomst onzeker is, maar ik voor het eerst heb gehoord in de film ‘The Iron Lady’, de biopic over Margaret Thatcher:

Watch your thoughts, for they become words,
watch your words, for they become actions,
watch your actions, for they become habits,
watch your habits, for they become your character,
watch your character, for it becomes your destiny.

(2) En dan hebben we deze:

(3) En tot slot het gegeven dat wanneer we een vraag horen (of die onszelf stellen) daar automatisch een antwoord op verzinnen, of we dat nou willen of niet.

Als we deze drie gegevens bij elkaar brengen komen we tot een stukje mindset die in mijn optiek onmisbaar is als het gaat om het bereiken van je doelen. Voor sommigen zal dit process al automatisch gaan en is dit wellicht een verwoording van wat ze al doen, maar velen onder ons (waaronder ikzelf) hebben te kampen met negatieve gedachten, of we die zelf hebben bedacht of ons zijn ingegeven door anderen.

Als we naar het eerste citaat kijken zou je kunnen zeggen dat alles uiteindelijk begint met een gedachte. Dat lijkt wellicht logisch, maar ik lees er ook een gevoel van kracht in dat zegt: met de ‘juiste’ gedachten kun je alles bereiken. Want het is niet alleen zo dat er een gedachte is voordat er een actie is, maar dat de gedachte de actie bepaald. Als je dan het lijstje afgaat bepalen je gedachten je lot, ofwel leven. Al kun je in de tussentijd weer resetten door je af te vragen of je acties, gewoonten en karakter bij jou passen en jou verder helpen, wat vervolgens weer leidt tot nieuwe gedachten, acties, etc. Dat kan toch een best eng gegeven zijn, want gedachten (en daarmee ook negatieve) komen zo snel binnen en vaak hebben we niet eens het gevoel dat we daar invloed op hebben.

Deze gedachtegang wordt bevestigd door het tweede citaat, wat geloof ik een bewerking is van Henry Ford (“Whether you think you can, or you think you can’t–you’re right.”) en vaak wordt toegewezen aan Confucius, maar onzeker is. Anyway, het laat zien dat ook Henry overtuigd is van het gegeven dat wat je geloofd, gebruikelijk gelijk staat aan wat je bereikt. Als jij denkt dat je professioneel componist kunt/gaat worden is de kans een stuk groter dan wanneer je het allemaal nog niet zo zeker weet.

En dan komt de hamvraag:

Hoe zorg je ervoor dat je in jezelf gelooft?

Als het goed is begint het al een beetje te rammelen, maar hier is een perspectief waar ik mij goed in kan vinden, wat mij ook brengt op gegeven nummer 3. Vaak als we op het idee komen iets ambitieus te doen komen we tot de vraag: ‘ben ik daar wel goed genoeg voor?’ En zo niet zal er vast iemand in je omgeving zijn die zich dat hardop afvraagt. Dit is echter een oneerlijke vraag, want in de meeste gevallen ben je op dat moment nog niet goed genoeg, of is het moeilijk om daar een inschatting van te maken. Dit resulteert in een antwoord in de vorm van ‘misschien niet’, ‘ik zie wel’ of ‘waarschijnlijk niet, maar ik ga het proberen’.

Zo’n perspectief vertraagt je process enorm en als je dit perspectief niet verandert is de kans erg groot (zoals we eerder lazen) dat het niet gaat lukken. Maar wat moet je dan? Op basis waarvan moet je dan in jezelf gaan geloven? Door de juiste vragen te stellen. Vragen kunnen namelijk heel suggestief zijn en soms ook gewoon de verkeerde vragen zijn die alleen naar negatieven gedachten kunnen leiden. Zoals gezegd gaat je brein automatisch antwoorden verzinnen op vragen, dus als je jezelf afvraagt ‘Waarom is mijn muziek altijd zo ruk?’ gaat jouw brein jouw vertellen waarom jouw muziek altijd ruk is. Als je je echter afvraagt wat je kunt doen om jouw muziek beter te maken gaat jouw brein jouw ideeën geven wat je kunt doen om jouw muziek beter te maken. Het zit hem dus niet in het krampachtig in jezelf geloven no-matter-what, maar jezelf de juiste vragen stellen.

Het begint allemaal met de vraag: ‘Wat wil ik?’

Want als je weet wat je wilt, kun je daar jezelf vragen over stellen: ‘Wat kan ik doen om dat te bereiken?’ Vervolgens maak je alles steeds kleiner totdat je de vraag kunt beantwoorden: ‘Wat kan ik NU doen om verder te komen’. Als antwoord op wat je kunt doen om dat te bereiken zegt mijn brein ‘netwerken’, waarna ik mijzelf zou kunnen afvragen ‘welke mensen zijn interessant voor mij?’, (die en die) waarna ik mij afvraag hoe ik die kan bereiken wat leidt tot iets wat ik nu kan gaan doen: kijken hoe je contact kunt maken en dit organiseren. En dan de volgende: ‘Beter worden in muziek maken’, wat leidt naar de vraag ‘hoe dan?’ waarop mijn brein zegt ‘Muziektheorie leren’, (hoe dan?) waarop mijn brein weer zegt ‘Lees een boek’, waarop ik zeg: ‘OK!’

Je kunt dus door slechts jezelf de juiste vragen te stellen heel veel richting bepalen en tot concrete acties komen die je vandaag nog kunt doen! Yeay!

Bedankt voor het lezen,

Karl Heortweard

Interessant? Lees verder in het boek ‘You Shoot, I Score!